Rotorua

Goedemorgen Nederland,

Het volgende korte bericht. Dit zal de (op een na) laatste zijn. Op dit moment is het 3 maart 20.15 en jullie worden net wakker. Wij hebben nog 3 weken te gaan. Wat gaat dat ontzettend snel trouwens. Maar waar zal ik eens beginnen...

Ohja. Ons laatste verhaal ( afgezien van de aardbeving in Christchurch ), was nog in Australie. Maroochydore om precies te zijn. We hebben hier de laatste 2 dagen fantastisch mooie zonnige gehad. Ohnee, toch niet, het regende ontzettend, ontzettend hard! De eerste dag dat het zo hard regende , kwam het met bakken uit de hemel zetten. Mijn vader belde me op en ik vertelde hem dat ik het volgens mij nog nooit zo hard heb zien regenen. De volgende morgen regende het nog steeds zo hard en dit was de dag dat we weg moesten gaan. Dit was erg fijn want we moesten lopen naar de bushalte. We wachtten nog met de tent opruimen omdat we hoop hadden dat het zou stoppen met regenen en we dus de tent droger op konden ruimen. De tijd verstreek en we moesten toch wel eens de tent op gaan ruimen.

We hadden alles onder een afdakje gezet waar het dus droog was. Alleen de tent stond nog water te vangen. Het stopte even met regenen, met nadruk op even want 20 seconden later kwam er weer een bui. Ik zei tegen Tosca dat ze richting de bomen moest kijken en je zag zo die grens van regen en droog op je afkomen. Mijn god, wat regende het weer hard. Die buien zie je zelden of nooit in Nederland. Toch maar de tent opruimen, want stoppen met regenen gaat het niet meer en we moeten de bus halen. Tosca had van vuilniszakken mooie regenponcho's gemaakt. De zogenaamde stil(familienaam van Tosca)-constructie. ''Het ziet er niet uit maar het werkt wel''. Beter had ik het niet kunnen omschrijven. Het zag er inderdaad niet uit. Maarrr; hier bleven we wel droog in!

We hadden afgesproken dat één de spullen bij elkaar ging zetten om zo makkelijk mogelijk mee te nemen en één zou naar de receptie gaan om te vragen of er een auto beschikbaar was om ons te brengen naar de bushalte. Die laatste was Tosca. Tosca rende in de ontzettend harde regenbui naar de receptie en ik probeerde zo snel mogelijk de slaapzak en tent op mijn tas vast te maken en de overige tassen in te pakken. Tot ik ineens een golf van geluid hoorde aankomen. Ik keek om en ik zag de bomen niet meer. Ik riep; MIJN GODD!! en ik hoorde mijzelf bijna niet meer. Het regende serieus nu dubbel zo hard en ik dacht gelijk aan mn arme meiske die nu door die regenbui aan het lopen was. Binnen een paar minuten kwam ze terug. He- le- maal, doorweekt. Als ze in een zwembad was gesprongen, was ze droger geweest. Het busje van de receptie arriveerde 2 minuten later en zo werden onze spullen en ik, niet Tosca, toch nog redelijk droog naar de bushalte gebracht.

Na zo'n 3 uur durende reis terug naar Cannon Hill Station moesten we het stukje lopen naar huis. Dit was zo'n 10 minuten. De tassen en vooral de tent, die van zichzelf al redelijk wat weegt, waren zwaarder door het extra gewicht door de regen. Fijn, de tassen waren nog niet zwaar gelukkig. Misschien kan je het verhaal in Sydney nog herringeren waar we ook met al onze spullen liepen maar waar we ook nat geworden waren maar die keer door ons eigen zweet, omdat het zo bloedverziekend heet was op het asfalt, dit was erger. Dat zijn de minder leuke dingen van het reizen. Maar eenmaal aangekomen op bestemming voelt dat toch als een overwinning. ''Yes, we hebben het weer gehaald.'' Zo ook toen we weer aankwamen bij het huis waar we 3 weken verbleven. Wat een prachtig moment.

Snel, naar binnen, alle natte kleren uitdoen, wassen en douchen. Wat was het heerlijk dat al onze kleren weer gewassen waren. Dit hadden we opgespaard om dat in het huis te wassen omdat ze een belachelijk bedrag vroegen op de camping. Het rook heerlijk naar schoon en lemon. Je zou niet de kleren willen ruiken van een uurtje daarvoor, kan ik je vertellen. Maar een paar uur later was alles heerlijk schoon. Grappig, want pas als je in je laatste kleren loopt, misschien al 3 dagen lang en het daarna heerlijk wast, weet je pas hoe fantastisch een wasmachine is.

We zijn in totaal 4 nachten bij de familie Bakker gebleven en hebben een leuke en gezellige tijd gehad. We konden geen dingen bezoeken of doen want deze keer moesten we wel dingen plannen voor wat we wilde doen in Nieuw Zeeland. We hebben 3 dagen lang gezocht en gepland wat de beste route was voor de 2,5 week tijd dat wij er verbleven en we waren klaar om te gaan.

De laatste dag in Brisbane zag ik op de parkeerplaats naast het huis een klein bootje staan op een trailer. Ik vroeg aan Cathy en Robin of die van hen was en die bleken ze te delen met 3 anderen. Vandaar dat die er niet stond toen wij er waren. Robin zorgde ervoor dat we de laatste dag met het bootje weg gingen. Het was een prachtige dag en dus perfect weer om te varen. Nadat de boot in het water lag en Robin uit de verplichte vaarroutes was gevaren mocht ik even. Haha, wat fantastisch was dat, ik had het nog nooit gedaan en uiteraard graag eens willen proberen. Vol gas ging ik uiteraard en wat een vrij gevoel gaf dat. Zo snel over het water, de wind in je gezicht en gewoon gas geven. Ik was er meteen verliefd op! We voeren naar een bay die de HorseShoe Bay heette, en hier hebben we het anker uitgegooid en na een bommetje in het water vanaf de boot hebben we heerlijk gezwommen.

Rond 3 uur zijn we weer richting huis gegaan, snel gedoucht, spullen gepakt en naar het vliegveld gereden. Wéér afscheid genomen van de familie en wéér van de hond ( wat een lief beest!! ) en toen hebben we ingecheckt.

We hebben een goede vlucht gehad richting Christchurch en we hadden een snelle verbinding via een taxi naar ons hotel. Een hele aardige taxichauffeur die ons al snel allerlei tips gaf wat we moesten doen in Christchurch en hoe we overal snel en goedkoop konden komen. Ook hij was snel en goedkoop. En aardig. Gewoon zoals het hoort. Hij vertelde nog over de aardbeving afgelopen september en dat we naschokken konden verwachten.

We kwamen aan in ons hotel, gedoucht en gekevert. Heerlijk uitgeslapen tot 9.30 en daarna rustig de mooie stad van christchurch bezocht. We vroegen ons af of we hier nog een extra dagje wilde blijven, want het hotel was niet duur en goed en dicht bij het centrum. Ook wilde ik nog de Lord of the Rings Edoras Tour doen, maar al snel wist ik dat we hier simpelweg geen tijd voor hadden. Hier ga je onder andere naar Mount Cook wat omgeven in door gletsjers. Achja, volgende keer beter. We hadden immers nog een andere LOTR tour! Die dag hebben we maar de transzcoastel trein geboekt voor de volgende dag naar Kaikoura. En we weten dus ook allemaal , dat dit een goede beslissing was.

Deze trein was erg leuk en de omgeving was mooi. Tijdens de rit kon je nog in een wagon zonder ramen staan en je dus goed de kans had om mooie fotos te maken en een frisse neus te halen. We reden precies lans de kust en naast een enorme berg. Schitterende natuur dus. Onderweg dacht Tosca ook nog zeehonden te zien en inderdaad er zaten grote en kleine zeehonden. Het ging allemaal heel snel natuurlijk maar ook die kunnen we op ons ''Welke-dieren-heb-je-in-het-wild-gezien'' lijstje zetten.

Aangekomen in Kaikoura hadden we onze baggage weer op de rug en in de handen en liepen we richting de camping. Onderweg kwamen we 2 gepensioneerde mensen tegen die vroegen waar we vandaan kwamen, heengingen en gingen doen etc. Toevallig stonden zij op de camping waar wij naartoe gingen. Na 2 minuten nodigde ze ons al uit dat als we in problemen waren of tijd hadden, dat we bij hun thuis in de tuin konden staan. Ongelofelijk. Die mensen moet je in Nederland eens tegen komen, zoals Maarten al zei; Als dat hier voorkomt, vinden ze je 2 dagen later terug bij het vuilnis.

In Kaikoura hadden we het plan om te gaan zwemmen met dolfijnen. Hier staat Kaikoura bekend om, samen met het spotten van walvissen. Helaas was dit allemaal al volgeboekt en was er alleen nog een wachtlijst voor als mensen annuleerden. Maar helaas, de telefoon ging niet. We hebben hier ook niet echt heel erg mooi weer gehad en voor de rest was er weinig te doen. Dit was dus eigenlijk een beetje een flop. Jammer maar helaas, we kunnen vast nog wel ergens anders dolfijnen en walvissen spotten. Wel was het uitzicht mooi vanuit ons tentje, want we zaten naast een grote berg. Hier hebben we dus 3 rustige dagen gehad. Afgezien van het feit dat we destijds hoorde van de aardbeving en er mensen rondliepen die nog niks van familie hadden gehoord. De rest hebben jullie gelezen in ons vorige verhaal.

Daarna verlieten we Kaikoura met de bus om te stoppen in Blenheim. Tentje opgezet op een heerlijk stukje gras dichtbij een klein, ijskoud riviertje. Hier hadden we van Tos dr vader de opdracht gekregen om een kaartje af te leveren bij een bierbrouwerij die biertjes verkoopt aan haar vader, die op zijn beurt het weer verkoopt in zijn biershop. Dit was wel leuk maar we kwamen duidelijk aan op een verkeerd tijdstip. Snel kennis gemaakt, snel rondgeleid en snel weggegaan. Kort maar leuk!

De volgende morgen zijn we vertrokken richting Picton. Over deze plek zaten we nog te twijfelen om naar toe te gaan maar we zijn blij dat we dat niet gedaan hebben. Er was niet veel bijzonders en het was een kleine, druk dorpje. Aangekomen in Picton hebben we Interlander Ferry gepakt richting het andere eiland naar Wellington. Hier vaar je langs bergen en door smalle vaarpaden richting de open zee, naar het andere eiland toe. Hier ontmoetten we 2 andere Nederlanders rond de 55 á 60 jaar. We hebben zo'n 2 uur gepraat en toen kwamen we aan in Wellington. Ze vroegen waar wij bleven en wij verbleven op een andere camping dan zij. Zij wilden eerst ook op onze camping staan maar hebben dat uiteindelijk niet gedaan. Maar omdat wij daarnaartoe gingen en ze ons waarschijnlijk een lift konden geven, gingen ze daar ook maar naartoe. Ik zeg waarschijnlijk, want zij waren met de camper op de ferry, en wij niet dus we hadden verschillende uitgangen. Als zij ons zagen bij het wegrijden, namen ze ons mee en anders niet. Wij moesten ook nog wachten op onze baggage. De hoop hadden we eigenlijk al opgegeven want er waren meer dan 150 auto's en vrachtwagens en het was druk bij het uitrijden. Wij hadden onze tassen als een van de eerste, zijn snel naar de uitgang van de autos gelopen en hadden niet echt hoop meer, omdat de campers al uitreden na de normale auto's. Nog geen minuut stonden we er en toen kwamen zij aangereden. Hup, deur open, alles in die camper gepleurd en snel weggereden want er stonden auto's te wachten.

Nou, helemaal relaxed dus en we reden naar de camping. Dit lag 12 kilometer van Windy Wellington. Wellington staat bekend om zijn dagelijkse harde wind. Ach, wij waren wel wat gewend, dachtten we. Hierover later meer. Maargoed, 12 kilometer, dat was veel verder dan we dachten. Het duurde ook 30 minuten rijden met de auto voordat we er waren. Hier ook weer; aankomen en tent opzetten. De Nederlanders ( names unknown ) vroegen ons of we nog mee wilde rijden naar de supermarkt. Dit lag ook 4 kilometer verderop dus wij nemen graag die mogelijkheid aan.

De volgende morgen zijn zij toch weggegaan omdat ze het een minder goede camping vonden. Wij hadden een veel betere en rustigere plek want wij stonden bij een grasveldje en zij tussen andere mensen in en bij harde muziek. Wij niet. Lekker puh. Wij zijn die dag naar downtown Wellington gegaan en lekker rondgelopen. We zijn naar het Te PaPa museum geweest. Dit was een museum met dezelfde thema's als we hadden gezien in Melbourne en Sydney. Dino's, de aarde en zijn ontstaan, dieren, wildlife etc. etc. We hadden het die keer wel gezien dus we zijn na korte tijd weggegaan. De volgende morgen hebben we ook In wellington rondgelopen en wat gedronken en hebben we een busreis geboekt voor 2 dagen later naar Rotorua.

Maar eerst kwam de dag nog voor de Lord of the Rings tour. We hadden er zin in want we gingen eindelijk weer eens wat ondernemen. Want we kunnen natuurlijk niet elke dag wat ondernemen. We zijn arme backpackers :-) . Maar vandaag was het de dag van de tour. Als je geen fan bent van de Lord of the Rings en/of je de films niet hebt gezien óf het je geen bal interresseert moet je de volgende alinea(s) maar even overslaan.


*** L O R D O F T H E R I N G S S P E C I A L ***


We werden rond 9 uur opgehaald door Andrea, een vrouw van rond de 65. Geen type die je zou verwachten dat zij je meer over Lord of the Rings kan vertellen. Maar zij was onze tourguide en ze was erg aardig. Je moest je redelijk wat inbeelden om te zien waar het allemaal is opgenomen maar zij had scenefoto's uitgeprint en ze vertelde er leuke weetjes bij. Het is helaas niet meer zo dat er nog delen van de set ofzo staan. Als je er zou rondlopen zonder dat je wist waar je was, zou je het niet herkennen als een Lord of the Rings filmlocatie.

We startte bij de heuvel die diende voor de sets van Minas Tirith en Helm Deep. Hier zag je helemaal niks meer aan en het was ook maar een heuvel maar door haar foto's zag je dat daar die set werd gebouwd op die berg. Dit was niet erg bijzonder maar wel leuk. Even werd ik bang dat alles zo onduidelijk werd, want je staat maar tegen een simpele heuvel aan te kijken en ja te knikken.

Het verbeterde bij de volgende filmplek. Dit was de plek die was afgesloten destijds bij een rivier die diende voor de rivier Anduin. Hier zitten Gimli, Aragorn en Legolas met de hobbits (dus ookwel The Fellowship genoemd ) . Hier had ze ook foto's van en hier zag je duidelijk dat dat hier opgenomen was. Heel raar, want bovenop die berg staan gewoon huizen maar dat hebben ze natuurlijk zo gefilmd dat je dat niet ziet. Jaja, wat een macht van de camera , dames en heren ;-)

Hierna zijn we naar de filmlocatie van Rivendell ( waar de elven wonen ) gegaan. Onderweg werd al aangegeven dat je richting Rivendell liep. Dit was gewoon binnenin een bos en hier was ook niks meer te zien van de set. Alleen de bomen stonden er nog. Wel leidde ze ons naar een plek die je ziet in de film waar Legolas dan loopt. Dat camerashot had ze ook op een foto en dus zag je duidelijk dat dat inderdaad daar was. Ook niet heel erg bijzonder maar toch gaaf dat je er ook staat.

Hierna zijn we naar een of andere groot mansion geweest met een enorm stuk land erbij. Achter deze mansion was een aangelegde vijver en met 2 bruggen en één van deze bruggen diende voor de elvenbrug. Dit gebied zie je goed als de fellowship Rivendell verlaat in de kano's. Hier staat Galadriel ze uit te zwaaien en heeft ze ieder lid van de fellowship iets nagelaten. Grappig, want in de film gaan ze weg via de rivier, maar dit was echt een kleine vijver haha! Ook hier zag je op fotos waar dat zich dan allemaal plaats vond en wat ze met de omgeving gedaan hadden. In deze zelfde vijver is ook de scene opgenomen dat Smiegol en Diegol in het bootje zitten en de ring vinden en Smiegol daarna Diegol vermoord. Dit is te zien in Deel 3; the Return of the King in de beginscenes. Erg cool dus.

Daarna zijn we naar de Gardens of Isengard gegaan. Het ene moment liepen we langs een bejaardenclub die lekker in het park zaten en het andere moment liepen we in het deel van het park wat diende voor de scenes waar Gandalf op zijn paard aankomt bij de Tower van Saruman. Bovenop die heuvel is dan de volgende scene gefilmd waar Gandalf en Saruman samen lopen naast de toren. Hier zag je immens duidelijk dat dat hier was en fantastisch was ze er dan bij monteren. De enorme toren staat er natuurlijk niet en ook de berg die je ziet staat er helemaal niet. Ik heb zo precies mogelijk een foto gemaakt van de plek waar de camera stond en het is heel duidelijk te zien. Heel raar, want het was gewoon in een niet-bijzonder park. Het is alsof je naar het vroesenpark naast blijdorp gaat.

Toen zijn we naar de Weta Cave gegaan. Dit is het bedrijf wat achter heel veel zit wat in Lord of the Rings te zien is. Zwaarden, Kostuums, Miniatuurgebouwen die gebruikt zijn om heel groot te lijken, verzin het en het is er gemaakt. Hier stond ook het pak van The Dark Lord Sauron en Isildur achter glas. Ook kon je The One Ring kopen voor ruim 4000$, hetgeen ik toch iets teveel van het goede vond. Ook het zwaard wat frodo bij de keel van smiegol houdt ( Sting ) is ook te zien en het zwaard wat blauw kleurt als er orcs in de buurt zijn. En er stond een orc op ware grote. Moet je geen ruzie mee krijgen. The Weta Company was niet alleen betrokken bij Lord of the Rings, maar ook bij de nieuwste King Kong, District 9, de Halo-film en zijn nu bezig aan hun nieuwe project; Kuifje. Niet gelogen! Daar heet het TinTin en dit wordt de nieuwe film van Peter Jackson.

Hierna zijn we naar de plek gegaan waar de ''Get off the Road'' scene is opgenomen. Het deel waar de black rider ( of the nazgul ) voor het te zien is. We hebben op de plek gezeten waar ze dan onder de boomstamwortels zitten om te schuilen voor de nazgul. Het deel waar ze dan vervolgens wegrennen en door de bomen lopen en waar het donker word hebben we ook gelopen. De scene waar Merry ''Get Down'' zegt en je dan de ruiter ziet, hebben we ook gezien.

Daarna zijn we nog naar de studios zelf geweest. Hier mochten we niet in en konden we alleen vanaf ver zien. Dit waren een stuk of 8 grote studios waar in elk deel een enorme set stond. Elke studio was net zo groot als de Gamma, denk ik. In de ene studio die ze aanwees was er plek voor RIvendell en in de andere studios die ze aanwees waren de hobbit holes. Ook zag je verderop een paar schipcontainers op elkaar gestapeld staan en hier was een enorm green screen voor geplaatst. Hier filmen ze dan voor met (bijvoorbeeld) een zelfgemaakte boom die ze voor dat groene scherm hebben geplaatst en dat groene kan dan elke achtergrond krijgen door middel van computers. Dus dan kan het lijken dat die boom in een bos staat. Prachtig! Hier is ook die scene opgenomen waar Frodo en Sam samen met Gollum in de moerassen lopen. ''Dont Follow The Lights'' , ondertiteld; Niet de lichtjes volgen ( voor Mark )

Ook leuk nog was dat Andrea werkt als kostuummaker in The Hobbit. Ze mocht ons hier natuurlijk niks over zeggen maar ze heeft Peter Jackson ontmoet en haar man werkt voor Peter Jackson. Hij is opzichter voor zijn vliegtuigjes en helikopters. Haar dochter en schoonzoon werken allebei bij de afdeling special effects.


*** E I N D E L O R D O F T H E R I N G S S P E C I A L ***

Ja, dat was het wel. We zijn tot 5 uur zoet geweest en daarna weer afgezet bij de camping. We hebben veel gereden die dag en veel natuur gezien. Bij Rivendell konden we nog over een hangbrug lopen die leidde naar een pad zo door het bos. Onder die hangbrug was een mooi, rustig riviertje. Een typisch Zwitsers riviertje. Wat natuur betreft lijkt Nieuw Zeeland veel op Zwitserland!

Nou, eenmaal aangekomen op de camping gingen we eten en de spullen inpakken. De volgende ochtend moesten we immers weer vertrekken. Naar Rotorua. Dus wij vroeg slapen en vroeg wakker worden. Nou, dat laatste klopte; we waren vroeg wakker ja. Maar van het vroege slapen kwam er niks van terecht. We kwamen erachter waarom Wellington ook wel Windy Wellington werd genoemd. Andrea ( Tourguide LOTR ) zei al dat het 's avonds hard ging waaien. Nougoed, dat horen wij als Nederlanders natuurlijk wel vaker en we zijn wel wat gewend. Dus echt aandacht besteden deden we er niet aan. Sterker nog, ik was het alweer bijna vergeten.

We lagen in de tent, spullen gepakt en al, toen het steeds harder ging waaien. Toch maar proberen te slapen want morgen is er ook weer een busreis van 8 uur naar Rotorua. Ookal zit je in de bus, het is vermoeiend. Dus we wilden wel wat slaap pakken! In het begin van de avond hebben we allebei redelijk wat geslapen maar na 12 uur ging het echt los. Ik verwachtte elk moment dat de tent los zou raken van de haringen in de grond! Ik ben ook 2 keer in de nacht naar buiten gelopen om te kijken of ze nog allemaal vast zaten en ik toch zou zweren dat ze los zaten. De buitenkant van de tent kwam zo hard tegen de binnenkant aan dat dat nogal wat geluid produceerde. Midden in de nacht kwam die binnenkant van de tent zo dichtbij dat ik denk dat zeker de ruimte waar wij in slapen met de helft verkleind werdt. We werden ook elke keer wakker omdat de binnenkant van de tent tegen onze hoofden sloeg. Nou, je kan opschuiven natuurlijk en dat hebben we ook gedaan, maar op een gegeven moment houdt dat natuurlijk op. We slapen maar in een klein tentje, dus de ruimte is al niet zo groot. Na 3,5 maand kamperen heeft de goede kwaliteit van onze slaapspullen ons ook in de steek gelaten. De matjes moeten we elke dag opblazen en de kussens geven we ook aan het Leger des Heils. Mijn veren in mijn kussen zitten allemaal aan 1 kant dus die is ook gehalveerd. Mijn kussen bestaat nu uit 20 cm bij 20 cm. Probeer daar maar eens op te slapen. Dus terug in Australie ga ik een enorm groot lekker kussen kopen. Al met al hebben we een korte nacht gehad. Maar nu komt het.

We moesten de volgende ochtend natuurlijk ook de tent opruimen. Er stond nogsteeds een hele harde wind en op een gegeven moment had ik de tent vast als vlieger. Ook het opvouwen was bijna niet te doen. Hier was teamwerk voor nodig. En zoals mijn vader al aangaf; De ultieme relatie test. Midden op het veld was geen optie meer dus we hebben het allemaal netjes in de keuken opgevouwen. Tergelijkertijd hoopte we dat onze andere spullen niet wegwaaide. Dit is een paar keer gebeurd en hebben hier erg om gelachen. Maar, mocht je niet meer willen slapen in deze tent, kan je hem altijd nog als vlieger op scheveningen gebruiken ;-)

Die dag hebben we bijgeslapen in de bus en toen was het weer goed. Waar een powernap wel niet goed voor is. Toen we aankwamen regende het in Rotorua ontzettend hard en we hielden ons harten vast. We zagen al voor ons hoe we voor de tweede keer in de regen alles moesten opzetten. Nou, dat wil je echt niet! Alles is dan nat, de tent word nat en voordat je alles naar binnen kan doen is dat ook al nat. Je kleren uitdoen en droge aandoen is ook onmogelijk want dat is ook nat. Nat Nat Nat.. we zijn het ZAT!

Vandaag hebben we dus uitgeslapen als een gek. We zijn 9 uur gaan slapen en half 10 de volgende ochtend wakker geworden. Geen last van warmte, wind of regen. De matjes hebben we opgeblazen en het lag heerlijk. We waren echt goed uitgeslapen. Tijd om Rotorua te verkennen en kijken wat we hier allemaal gaan doen. Hier zijn we ook al uit. Morgen worden we opgehaald om te gaan raften. Dit is een grade 5 rivier ( er lopen grades van 1 to 5 ) , dus dit is de heftigste. Hier zit ook een waterval in van 7 meter hoog. Hierom staat dat raften bekend en het is 's werelds grootste commerciele raft waterval. We hebben er erg veel zin in! We gaan 2 uurtjes en een keer op de rivier duurt 50 minuten. We kunnen dus 2 keer.

Hierna gaan we lekker ''afkoelen'' in Hells Gate. Dit is een ''Geothermal Park Reserve'' Hier kunnen we lopen langs geisers en stoomgebieden. Daarna gaan we in een modderbad en daarna lopen we naar een speciaal verwarmd heet bad om dat af te spoelen. Je huid zou hier heel zacht door aanvoelen. Dus Tosca is daar heel blij mee :-) !Overmorgen gaan we naar Hobbiton. Dit ligt in Matamata even verderop. Dit is de filmplek van de Shire / De Gouw uit Lord of the RIngs. Hier krijgen we een rondleiding en nog weetjes over de making of.

Zondag, zaterdagavond voor jullie, gaan we met de bus naar onze eindbestemming in New Zealand; Auckland. Hier gaan we nog proberen met dolfijnen te zwemmen. Dit zal echt een tegenvaller zijn als dit niet lukt. Daarna vliegen we terug naar Cairns om de laatste 2 weken te bakken in de zon en als neger thuis te komen. Hier zal weinig plaatsvinden want ons geld is na 4 maanden nu wel redelijk op. We vermaken ons wel, wees gerust!

Sjors en Tosca